Alizarino

Alizarino
Kemia strukturo de la Alizarino
3D Kemia strukturo de la Alizarino
Ruĝaj kristaloj de Alizarino
Rubia tinctorum, kiu enhavas ruĝan pigmenton
Alternativa(j) nomo(j)
1,2-duhidrokso-antrakinono
Kemia formulo	C14H8O4
CAS-numero-kodo	72-48-0
ChemSpider kodo	6056
PubChem-kodo	6293
Fizikaj proprecoj
Aspekto	Ruĝ-orangecaj kristaloj
Molmaso	240.21 g mol−1
Denseco	1,54 g/cm3
Fandopunkto	inter 279 kaj 283 °C (inter 534 kaj 541 ℉; inter 552 kaj 556 K)
Bolpunkto	430 °C (806 ℉; 703 K)
Acideco (pKa)	6,94
Merck Index	14,251 15,243
Sekurecaj Indikoj
Risko	R36 R37 R38
Sekureco	S22 S24 S26 S36
Pridanĝeraj indikoj
Danĝero Xi Irita
GHS etikedigo de kemiaĵoj[1]
GHS Damaĝo-piktogramo
GHS Signalvorto	Averto
GHS Deklaroj pri damaĝoj	H315, H319, H335
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj	P261, P264, P271, P280, P302+352, P305+351+338, P312, P332+313, P337+313, P362, P403+233, P405, P501
Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo (25 °C kaj 100 kPa)

Alizarino, aŭ C₁₄H₈O₄ (ankaŭ konata kiel Mordanta ruĝo 11 kaj Turka Ruĝo), estas organika kombinaĵo kiu estis vaste uzata tra historio kiel grava ruĝa tinkturo, ĉefe por fiksiĝo en tekstilaj teksaĵoj. Historie ĝi devenas el plantoradikoj el la genro Rubio. En 1869, ĝi fariĝis la unua natura pigmento kiu estis sinteze produktita.

Alizarino estas la plej uzata alnomo por indiki profunde ruĝan substancon, tamen la vorto estas uzata por aliaj ne-ruĝaj pigmentoj, tiaj kial alizarina verdo, alizarina bluo, alizarina flavo, ktp. Nuntempe alizarino uzatas kiel makulagento en biologiaj esploroj pro tio ke ĝi makulas liberan kalcion kaj certajn kalciajn komponaĵojn verdaj aŭ klarpurpuraj. Alizarino daŭre uzatas kiel komerce ruĝa tinkturo, tamen malpli vaste ol antaŭ 100 jaroj.

1. ↑ LabChem^{[rompita ligilo]}